Lekesiz oLmaLı "AyrıLıkLar"da...
Ayrılıklarda gururun saygının şaşkınım yitişine..
Yaşamdan öğrendiğim ne olursa olsun bir şey eksiliyorsa
kötü kokular saçıyorsa yok zorlamanın yararı.
Devam edilirse sonuç felaketce bir kopuş.
Oysa ayrılıklar da başlangıçlar gibi sessiz olmalı.
Araya ötekiler girdiyse yalanlarla grileştiyse mavi
üşümeye başlayan ruhların ne ilacı vardır ne de hekimi.
Buz gibi olduysa yürek yararı yoktur geri dönüşün.
Bir şans daha denirse de sonuç titreme nöbetleri.
Niçinlerde dolanmalar öfke kin intikam büyütmeler
suçlamalarla seslenmeler daha da yaralar ayrılıkları.
Yaşanmışları güzelliğince olduğunca bırakmak varken
kirletmek neden niye?
Bir zamanlar “sevdiğim her şeyim” dediğinde
kara bir leke kalmak
hem de kendinin sürdüğü bir leke
verilen bir hak mı kime ve niye?
Yaşanılan yaşatılan güzel doyumsuz anlar
bir suçsa hataysa
tek kişilik değildi
İşlenirken oysa...
Tükenişe girildiyse vazgeçmek gerek saygıyla
bir zamanlar “vazgeçilmezim” denilenden
daha da karartmadan maviyi
sunulan güvenle verilmiş
imkansızların anısına...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder